niecodzienna codzienność

mikołajki..

dopiero przypomnieli mi o tym w radiu, poczułam się zaskoczona!

rano w autobusie do pracy spotkałam frirnda, powiedział, ze był u niego Mikołaj i pytał o mnie! spytałam się więc co mu powiedział, a powiedział, że byłam grzeczna:) po chwili wyciągnął z plecaka pyszną czekoladę i mi ją wręczył mówiąc, że zostawił mu ją dla mnie.. :) strasznie miło mi się zrobiło

w pracy rano byłam w trzech sklepach, by kupić małe czekoladowe mikołajki dla ludzi, ale nie było nigdzie:( potem musiałam jechać do urzędów, więc zawiózł mnie kolega.. miły kolega mój.. dostalam od niego batonika, na mikołajki, no miło mi  się zrobiło bardzo, bo sie nie spodziewałam zupełnie..

razem ze znajomymi robimy akcje zbierania rzeczy dla domów dziecka w okolicy, akcja dziala coraz prężniej, ludzie się zgłaszają z pomysłami z chęcią pomocy, dobrze..

.. jednak dobrzy ludzie są na tym świecie jeszcze.. :)

optymistyczny dzień.

nie ma części mnie już..

kolejny raz czuje sie rozszarpana jak przez sępa..

 boli.

nie codziennie spotykamy ludzi, hm.. takich. nie wiem nawet jak to nazwać kim dla mnie był. nie, nie był, jest, bo tego z siebie sie nie da wyrzucić. on jest dla mnie, tylko po prostu go już nie ma. ktoś tak bliski, bratnia dusza, dzielił nas jeden dzień i 3 lata różnicy, ten sam znak, to samo podejście, ta sama ogromna wrażliwość. byliśmy swoim wewnętrznym odbiciem lustrzanym.  widzieliśmy się kilka razy, nie musieliśmy sie widywać, wystarczyło, ze byliśmy zwyczajnie. ale mi brakowalo go czasem obok, chciałam przytulić, pogłaskać gdy było mu źle..

bardzo trzeźwo stoje na ziemi, sceptycznie podchodze do ludzi i z dystansem, on jest jedyną osobą, jedyną, na którą nie umiem powiedzieć  złego słowa mimo tego jak się zachowywał, co robił..

 tęsknie strasznie..

nie wiem co to jest, ale jak mu źle, mnie też boli, bezradność jest tragiczna.. cierpliwie czekalam, znosilam wszystko, starałam sie rozumieć, tłumaczyć, wreszcie sie odezwał, ale to juz nie on.. zrobił to, co ja często robie w wiekszym, lub mniejszym stopniu, zabunkrował sie.. jest obcy i nie bede nawet próbowała przebić sie przez jego skorupe, nie zbawie swiata, rany.. żeby kiedyś tak był mi bliski, jak ja jestem bliska ludziom..

"wcale nie jest powiedziane, że ciagle dając kiedys coś dostaniesz"

ludzie nie są mi obojetni, ale czasem chciałabym się czuć, ze i ja nie jestem im obojetna..

 był, chce sobie przyswajać to słowo.

kim on był?! że tyle emocjo we mnie wzbudził, tak bliski mi JEST. nie umiem o nim nie mysleć, troszczyć sie i martwić. nie umiem tego nazwać,  bo nie sa to relacje damsko-męskie, jakaś magia, strasznie mi go brak.. jego niesamowity uśmiech, ciepły, wrażliwy głos.. uwielbiałam jak mówił na mnie Niunia, ale.. Niuni już nie ma... .

:( 

Dziś magiczny dzień..

he.. Kiedyś wiele pisałam, zwłaszcza w trudnych chwilach, gdzie człowiek się najbardziej zamyka, a może tylko taki człowiek jak ja.. sceptycznie podchodzilam do blogów, ale chyba warto spróbować, może dojrzałam do uzewnętrzniania się, nawet w bezpiecznej anonimowości..

Zabezpieczyłam się jutro dniem wolnym, nikt nie wie jak zakończy się dzisiajszy wieczór;) pełen magii i czarów.. Sabat czarownic, który obfitować będzie we wróżby, wspólne gotowanie w wielkim kotle i zakrapiany czerwonym winem..

Ostatnimi czasy dopada mnie zmęczenie materiału.. ale coraz częściej chodzę wcześniej spać, co niweluje skutki przemęczenia..