niecodzienna codzienność

masakra jakaś..

kilka lat tak nie chorowałam. tyle miałam zrobić, co najważniejsze  zobowiązałam się pomóc dzieciom z domów dziecka, chyba wspominałam, że z grupą znajomych zrobiliśmy akcję -zbiórka prezentów dla dzieci z 2 okolicznych domów.

w domu dzieje się źle, dziś poległa kolejna siostra, chora, ja wczoraj majaczyłam z gorączki..  oj nie jest dobrze, chciałabym pomóc mamie, posprzątać pokój, dom, miałam pomyć okna..  tja..  a nawet bolą mnie gałki oczne od patrzenia, nie mówiąc o tyłku i kręgosłupie od leżenia :/

już. musiałam ponażekać sobie :)

ogólnie to żadnych pozytywów wkoło..

żadnej radości ze świąt, są tylko dodatkowym obciążeniem, że trzeba więcej robić i narzucona odgórnie  atmosfera super szczęścia, co mija się w zupełności z rzeczywistością..

wspaniały wiersz, jest po prostu niesamowity!

jak ważny okazał się tytuł w jego interpretacji.. wyjaśnia intencje autora. zazwyczaj podobają nam się wiersze z którymi możemy się utożsamiać i  w których znajdujemy siebie..

Za mało jest we mnie powietrza.
Otwieram
wszystkie swoje okna
i drzwi.

Trzeba będzie także
zburzyć dach, fundament
i ściany.

Mam przecież prawo do powietrza.

wreszcie wyspana..

coś wspaniałego po całym tygodniu pracy ciężkiej spać ile się  chce.. ostatnio niestety, ale nie udawało mi się stawać razem z budzikiem..   hehe pierwszym, godzinę co 9 minut dzwonił budzik aż wreszcie wstałam. codziennie się spóźniałam do pracy, ale zawsze rano coś załatwiałam, więc miałam przykrywkę. na szczęście jest nas dwie i Marta zawsze mnie kryje i uchodzi mi to na sucho ;) ostatni tydzień bawiłyśmy się w elfy, robiliśmy paczki dla dzieci pracowników, prawie setka, więc pracy było. ludzie, którzy mają firmy i sami robią kosze z prezentami sporo na tym zarabiają, nam to taniej wychodziło nawet kupując słodycze w Almie, sklepie w promenadzie, który za tani nie uchodzi.

Teraz są spotkania dzieci z Mikołajem w naszej firmie w Gdańsku i Wawie, były cyrki z tymi paczkami, bo ciągle coś sie nie zgadzało, ale myślę, że dla żadnego dziecka nie zabraknie nic :) kilka razy latałam do Promenady kupować kolejne brakujące zestawy, śmiesznie było jak pojechałyśmy na duże zakupy i opustoszyłyśmy kilka półe, ludzie się dziwowali :P

Dziś mam nadzieję, ze uda mi się wieczorem wyjść na spotkanie wolontariuszy, wczoraj niestety za późno wróciłam z wawy.  dzis czeka nas selekcja zgromadzonych prezentów dla dzieci z domów dziecka, ludzie naprawdę zareagowali z dużym entuzjazmem! naprawdę wiara w ludzi, dobrych ludzi wraca.. :)

Kilka dni temu odezwał sie do mnie kumpel, z ktorym nie miałam kontaktu ponad póltora roku, zaprzyjażniliśmy sie na jednej z internetowych społeczności, ale niestety jego dziewczyna była o to zazdrosna :/

Postapił dobrze zrywając ze mną znajomość uwzgledniajac prośbę swojej dziewczyny. Nie robiliśmy nic złego, nawet nie mieliśmy w planach spotkania, zwykli friends. no trudno. po jakimś czasie nawet o nim zapomniałam, ale tak sie składało, ze dowiadywałam sie dziwnych rzeczy zupełnie przyoadkiem o jego dziewczynie, szkoda chłopaka, no ale nie wtrącałam się..

Nagle na gg odczytuje wiadomosc, okazalo się, że to On.. od półtora roku pracuje w Anglii i od kilku miesięcy nie jest juz z tamtą dziewczyna i powoli odzywa, wreszcie otworzył oczy i dotarlo do niego kim ona była.. nie chce jej znać i załuje każdej chwili z nią spędzonej.. ostro.

Powoli odnawiamy znajomość, ale ak dziwnie.. on chce sie spotkać, ale ja nie. Ludzie znając się przez net tworza sobie wizję kogoś i takiego człowieka znają i akceptuja. Spotkanie często rozprasza wszystko i psuje.. Jedna znajomość przetrwała, ale... aż za bardzo i trwala burzliwie.. opisałam to na Blogu i teraz smutno, bo  tesknie..